ประเภทของภาษา
1. วัจนภาษา คือ ภาษาพูด ภาษาเขียน เป็นภาษาที่มีระบบระเบียบวิธีในการใช้สำนวนภาษาที่สื่อสารในชีวิตประจำวันของมนุษย์มีดังนี้
1.1 สำนวนภาษาสามัญ เป็นภาษาที่เราใช้กันอยู่ในชีวิตประจำวัน
1.2 สำนวนภาษาการประพันธ์ มุ่งให้เกิดภาพพจน์ เกิดความสะเทือนอารมณ์ ใช้ในบทประพันธ์ร้อยแก้ว และร้อยกรอง ซึ่งบางคำ บางสำนวน ก็มีใช้ปะปนกับภาษาสามัญหรือภาษาสื่อมวลชนได้
1.3 สำนวนภาษาสื่อมวลชน เป็นสำนวนที่เราได้พบ ได้ยินตามข่าวทางวิทยุ โทรทัศน์ หนังสือพิมพ์เป็นแบบฉบับเฉพาะ
1.4 สำนวนภาษาใช้สื่ออิเล็กทรอนิกส์ เป็นภาษาที่ใช้ในการสื่อสารผ่านระบบคอมพิวเตอร์
2.
อวัจนภาษา คือ
ภาษาที่ใช้สื่อความหมายโดยการใช้สีหน้า ท่าทาง
การแต่งกาย อาการเคลื่อนไหวมือ
แขน นัยน์ตา น้ำเสียง ให้รู้ความหมายและอารมณ์ของผู้สื่
การสื่อสารด้วยอวัจนภาษาเป็นการสื่อสารที่มีขอบเขตกว้างมาก อยู่นอกเหนือจากภาษาถ้อยคำ การตีความ แปลความ ขึ้นอยู่กับประสบการณ์และความเข้าใจของผู้รับสาร อวัจนภาษามีประโยชน์มากมายทั้งในด้านการติดต่อสื่อสาร การศึกษา
อวัจนภาษาแบบออกได้เป็น 7 ประเภท ดังนี้
เทศภาษา สื่อผ่านสถานที่และระยะของการสื่อสารของบุคคล
การสื่อสารด้วยอวัจนภาษาเป็นการสื่อสารที่มีขอบเขตกว้างมาก อยู่นอกเหนือจากภาษาถ้อยคำ การตีความ แปลความ ขึ้นอยู่กับประสบการณ์และความเข้าใจของผู้รับสาร อวัจนภาษามีประโยชน์มากมายทั้งในด้านการติดต่อสื่อสาร การศึกษา
อวัจนภาษาแบบออกได้เป็น 7 ประเภท ดังนี้
เทศภาษา สื่อผ่านสถานที่และระยะของการสื่อสารของบุคคล
กาลภาษา
ใช้เวลาเป็นการสื่อสาร
เนตรภาษา แววตาและสายตาที่ส่งสารไปยังผู้รับสาร
อาการภาษา ภาษาที่สื่อสารผ่านการเคลื่อนไหว
วัตถุภาษา ใช้วัตถุสื่อความหมาย
ปริภาษา การใช้น้ำเสียงประกอบถ้อยคำ
อวัจนภาษาเป็นภาษาที่กำหนดขึ้นเพื่อใช้สื่อความหมายซึ่งมีขอบเขตกว้างขวาง การตีความอวัจนภาษาขึ้นอยู่กับความเข้าใจ ความรู้ ความคิด และประสบการณ์ของผู้รับสาร
เนตรภาษา แววตาและสายตาที่ส่งสารไปยังผู้รับสาร
อาการภาษา ภาษาที่สื่อสารผ่านการเคลื่อนไหว
วัตถุภาษา ใช้วัตถุสื่อความหมาย
ปริภาษา การใช้น้ำเสียงประกอบถ้อยคำ
อวัจนภาษาเป็นภาษาที่กำหนดขึ้นเพื่อใช้สื่อความหมายซึ่งมีขอบเขตกว้างขวาง การตีความอวัจนภาษาขึ้นอยู่กับความเข้าใจ ความรู้ ความคิด และประสบการณ์ของผู้รับสาร
